چای سبز لطافت بیشتری دارد و برخلاف چای دبش کله مورچه ای بعد از یک سال طعم خود را از دست می دهد. همچنین برای دم کردن آن باید از آب با دمای پایین تری بین 70 تا 80 درجه استفاده کنید و مدت زمان کمتری نسبت به سیاهی آن را بگذارید، حداکثر سه دقیقه و در مورد چای سبز مرغوب، می تواند به همان اندازه کوتاه باشد. به مدت 30 ثانیه اگر مدت زمان بیشتری بماند، طعم تلخ تانن چای تشدید شده و نامطبوع می شود.
هر دو نوع حاوی کافئین هستند، اگرچه چای سیاه حاوی مقدار بیشتری است. یک فنجان چای سیاه بین 40 تا 90 میلی گرم کافئین دارد در حالی که چای سبز یا سفید بین 20 تا 45 میلی گرم کافئین دارد. در مقایسه، یک فنجان قهوه بین 60 تا 100 میلی گرم کافئین دارد.
فواید چای سبز از مولکول های آنتی اکسیدانی به نام پلی فنول ها ناشی می شود که شامل کاتچین ها، تافلاوین ها، تانن ها و فلاونوئیدها می شود.
چای سبز و سیاه هر دو حاوی ال-تینین هستند، اسید آمینه ای که به تولید ناقل عصبی آرامش بخش GABA در مغز کمک می کند. این ترکیب باعث افزایش هوشیاری چای می شود ، درست مانند قهوه، اما بدون لرزش. اگرچه تغییراتی وجود دارد، اما غلظت بیشتری از L-theanine در چای سبز وجود دارد.
Gallate (EGCG)، یک جزء اصلی چای سبز، یک مهارکننده دوگانه فسفوئینوزیتید-3-کیناز/mTOR است. نتایج ما مکانیسم مولکولی مهم دیگری را برای فعالیت های ضد سرطانی EGCG نشان می دهد. Epigallocatechin Gallate التهاب و سمیت عصبی ناشی از بتا آمیلوئید را در میکروگلیا EOC 13.31 کاهش می دهد.
علیرغم اینکه هیچ رابطه علّی اثبات شده ای وجود ندارد، تأثیرات مفید چای در جمعیت هایی که آن را مصرف می کنند قابل توجه است. در مطالعه‌ای بر روی بیش از 40000 ژاپنی طی یازده سال، مرگ و میر افرادی که چای سبز بیشتری می‌نوشیدند (23٪ در مردان و 12٪ در زنان کمتر) نسبت به کسانی که این کار را نمی‌نوشیدند، داشتند و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی و حملات قلبی کاهش یافت. بین 22 تا 42 درصد این دلیل خوبی برای اضافه کردن چای به زرادخانه غذایی سالم است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.