APLD یک مقاله تحقیقاتی در جولای 2020 با عنوان گلدان پلاستیکی یکبار مصرف و صنعت سبز: تولید، دفع استفاده و تاثیرات زیست محیطی” منتشر کرد.
از طریق استفاده از ظروف پلاستیکی بود که صنعت باغبانی به همان سرعت رشد کرد. قبل از پلاستیک، پرورش دهندگان از قوطی های فلزی و گلدان های سفالی برای حمل و نقل محصولات خود استفاده می کردند. یا، گیاهانی را با ریشه های لخت پوشیده شده در دوغاب فروخت.
کشتی‌ای که نمی‌شکند، آبگریز است، در اندازه‌ها و شکل‌های مختلف وجود دارد، تولید آن ارزان است و حمل‌و‌نقل آن آسان است. در حال حاضر، پلاستیک تمام چیزی است که برای انواع ظروف هنگام خرید مواد می بینیم.
ویژگی‌های مفید آنها منجر به تولید میلیاردها دلار بدون طرحی برای آنچه که با افزایش تقاضا اتفاق می‌افتد، شد.
متأسفانه، ما آنقدر پلاستیک تولید کرده‌ایم که نمی‌توانیم همه آنها را بازیافت کنیم. ما ظرفیت نداریم؛ پلاستیک های بازیافتی پس از مصرف (PCR) ارزش بسیار کمی دارند، هر اقلام باید تمیز و مرتب شوند و شرکت ها برای دفع آنها هزینه می پردازند.
ایالات متحده به طور متوسط تنها 8.5 درصد از زباله های پلاستیکی خود را بازیافت می کند. گلدان های پلاستیکی سیاه حتی از ماشین های بازیافت عبور نمی کنند.
خوانندگان نوری نمی توانند رنگدانه کربن را شناسایی کنند. علاوه بر این، آنها از پلاستیک های مخلوط ساخته شده اند که پردازش آنها را غیرممکن می کند. صنعت ما به گزینه های جایگزین مناسب نیاز دارد.در مورد گلدان های زیست تخریب پذیر چطور؟
گلدان های زیست تخریب پذیر چند سالی است که در بازار هستند. به طور معمول، آنها یا قابل کاشت یا کمپوست هستند و از مواد طبیعی ساخته می شوند.
در بیشتر موارد، آنها برای عملیات در مقیاس کوچک استفاده می شوند و به افراد یا خرده فروشان کوچک فروخته می شوند.
برای ارزیابی سازگاری آنها در مقیاس بزرگتر، آزمایشاتی در تأسیسات تولید گلخانه ای انجام شد که دوام، مصرف آب، راندمان تولید و عملکرد گیاه را با ظروف پلاستیکی مقایسه کردند. در بیشتر موارد، رشد گیاه قابل مقایسه بود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.